شب های سرگشتگی

درد جانسوزی که دارم را نمایانش بکن

من بریدم در نبودش سوختم در حسرت

مثل من کن حال او را زخم بر جانش بکن

آنقدر داغم که هستم بی خبر،از حال خود

در خیالم با هزاران درد پنهانش بکن

عاقبت دیدی که رسوا شد دلم با حال زار

هرکجا او هست با حالم تو همسانش بکن
سرگشته

بی وفا مُردم بیا امشب تو کمبودم ببین

می چکد از گونه ام همپای باران اشک غم

سیل جاری شد،از آن چشمان چون رودم ببین

دل سپردم نزد بانکِ چشم تب دارت ولی

هیچ سودی من نبردم کارِ بی سودم ببین

خشک شد،از سوز سرما شاخه ی امیدِ دل

سال ها بی فایده من منتظر بودم ببین
سرگشته

همه رو تش منه زنده ی مُو وِ کارِ تیلوم

سَرِ زنده یمه بِوین خَش منه دل جا نَگرو

دلِ بی صاحب موُ داغ تو دارِ تیلوم

تیلوم سو نَگرو جونِ دو تا مون بخدا

چه بِگوم تا شُو وُ رو حالت زارِ تیلوم

غمه دل دارم و دل جا نِگرو تا که نگه

نفسُم هر دو تَیَم کوره وُ خوارِ تیلوم
سرگشته

هر شب بساطی از غمت در خانه برپاست

آخر مرا دیوانه کردی با خیالت

تا وعده یِ دیدارمان امروز و فرداست

دردی درونِ سینه ام جامانده از تو

دیدی نصیبم،از تو هرشب کذب و حاشاست

دنیا فغان آمد از این شب زنده داری

کافر ببین...چشمان من همتای دریاست
سرگشته

گم کرد خود را هر که این جا غرق دنیاست

ای داد از این"رل" زدن ها در مجازی

غم بعد از این " این رل" زدن ها هم هویداست

بی پول باید عشق را از سر کند دور

با پول عشق و عاشقی زیبای زیباست

قلبِ من از شهر و دیارم زخم خورده

شهری که دارد بی وفا اینجاست اینجاست

سرگشته

"آن جا که دل باید به دریا زد همین جاست"

حتی ستارهِ آسمان دیگر ندارد

اینقدر از دوری نگو دل غرق رویاست

خُلقت ببین همتای آن چنگیز بوده

از حال من اخلاق بدخویت هویداست

از چشم جادویت وفا هرگز ندیدم

دیدم که آخر قلب من تنهای تنهاست
سرگشته

رفاقت مرد حالا هم به این دنیا دلم بد بین بد بین است
سرگشته

نازنینم خنده بر دریای احساسم نکن

دانه بودم در کویرت سر برآوردم شبی

بی مُرُوَّت مثل گندم طعمه یِ داسم نکن

من شنا کردن بلد هم نیستم ای جان من

می شوم غرقت شبی بیهوده غواصم نکن

چون شدم رسوا بیا امشب نظر بر من فکن

بیش از این ها نُقل در هر عام و هر خاصم نکن
سرگشته

ناخدایِ کشتی ام یک ناخدای دیگری

دست و پا گم شد که آب از سر گذشت اما نشد

تا رسد امداد از یک شهر و جای دیگری

آی ادم ها ببینید این دلم دیوانه شد

تا شدم محتاج او او شد دوای دیگری

مثل عیسایی شفا میداد هرشب دیگران

من شفا میخواستم داد او شفای دیگری
سرگشته

عشق،مِن بند ایکُنت جونم بیو آزاد بو

بارالهی رسم نامِردَل وَرُفتا تا غَمُم

بعدِ عمری سر وَ زیری سی کمی برباد بو

مثل زالو خینِ ئی دل،مِرچِنا شیرین صفت

وِل کُ ئی غم خردنَ امرو بیو آباد بو

تیر مِرزِنگِش دِرا از او دلت بُی حال زار

او شمالُ "خیمه ی سهراب مِنِ کُهباد بو"
سرگشته

درد من را بی تو بی کاشانه می داند که چیست

فصل سرما،درد دوری،نارفیقی هم شود......

مثل من بی لانه ای،بی لانه می داند که چیست

از زلیخا درد ها در قلب پوتیفار بود

قلب رسوا ضربه یِ جانانه می داند که چیست

آخرش زهرش به جانم ریخت تا نالان شوم

مرغکی بی دانه هرشب،دانه می داند که چیست
سرگشته

بی مُروَّت.... کاش عطرِ یادگاری بشکند

سیل خواهد برد این دنیای فانی را شبی

وای اگر یک بغض مردِ داغ داری بشکند

مثل معتادی خمارم مثل مرفینی ولی

درد دارد استخوانم ،از خماری بشکند

بین ما دیدی چه دیواری کشیدی بی وفا

کاش،این دیوار دوری با هواری بشکند
سرگشته

ناخدایِ کشتی ام یک ناخدای دیگری

دست و پا گم شد که آب از سر گذشت اما نشد

تا رسد امداد از یک شهر و جای دیگری

آی ادم ها ببینید این دلم دیوانه شد

تا شدم محتاج او او شد دوای دیگری

مثل عیسایی شفا میداد هرشب دیگران

من شفا میخواستم داد او شفای دیگری
سرگشته